Szpital Uniwersytecki nr 2
im. dr. Jana Biziela w Bydgoszczy

Bezpieczny Szpital, Bezpieczny Pacjent

EUROPEJSKA KARTA UBEZPIECZENIA ZDROWOTNEGO (EKUZ)...

NAWIGATOR PACJENTA

DAMY RADĘ

LECZENIE BÓLU

TELEMEDYCYNA W CZASIE EPIDEMII

Uprzejmie informujemy, że w odpowiedzi na potrzeby wynikające z obecnej sytuacji epidemiologicznej, Fundacja Telemedyczna Grupa Robocza, opracowała pod honorowym patronatem Ministra Zdrowia, poradnik dla pacjentów dot. zasad udzielania świadczeń zdrowotnych w modelu telemedycznym. Poradnik w jasny sposób wyjaśnia jak poprawnie udzielać i uczestniczyć w konsultacjach telemedycznych. W związku z potencjalnym zagrożeniem zakażenia wirusem oraz koniecznością ograniczenia do maksimum osobistych kontaktów z lekarzem, realizacja świadczeń zdrowotnych w formie zdalnej staje się w wielu przypadkach koniecznością.

LEKI

• Przy przyjęciu poinformuj pielęgniarkę i lekarza o rodzaju zażywanych leków , witamin oraz suplementów.
• Jeżeli posiadasz ze sobą pisemną informację od lekarza rodzinnego lub specjalisty, dotyczącą leków, sposobu dawkowania, przekaż ją lekarzowi.
• Poinformuj lekarza o zażywanych lekach.
• Jeżeli posiadasz ze sobą leki, pokaż je lekarzowi.
• Poinformuj lekarza prowadzącego, pielęgniarkę o ewentualnych uczuleniach lub niepożądanych reakcjach na leki.
• Wypełniając Kartę Przedoperacyjną Konsultacji Anestezjologicznej, wypisz jakie leki zażywasz i w jakiej dawce, czy jesteś uczulony na penicyliny, czy zażywasz środki uspakajające, nasenne, narkotyczne.
• Podczas pobytu w szpitalu, samodzielnie bez konsultacji z lekarzem nie zażywaj żadnych leków, witamin poza tymi, które aktualnie zlecono w trakcje hospitalizacji.
• Przy wypisie zapytaj się, jak przyjmować zlecone leki, w jakich dawkach i porach dnia.
• Zapytaj czy przepisane w szpitalu leki można przyjmować z innymi lekami lub witaminami i suplementami diety.

MAM GIPS - I CO DALEJ

Unieruchomienie kończyny górnej
W przypadku unieruchomienia kończyny górnej rękę należy nosić na temblaku, w podwyższonej pozycji. Nadgarstek musi być położony wyżej niż łokieć. W nocy temblak powinno się zdjąć a pod rękę położyć poduszkę. Należy liczyć się też z tym , że kończyna może spuchnąć. Obrzęki mogą spowodować zaburzenia obiegu krwi. Dlatego też nie należy nosić pierścionków. Zaleca się też aby lakier z paznokci został zmyty, co pozwala sprawdzić ukrwienie kończyny. Gipsu nie wolno zamoczyć. W żadnym wypadku też nie wolno samemu zdjąć opatrunku gipsowego. Do momentu zdjęcia gipsu powinno wykonywać się (w porozumieniu z lekarzem) odpowiednie ćwiczenia.

• całkowite rozprężanie palców ręki
• napinanie mięśni ramion
• poruszanie ramionami i łokciami
• zaciskanie pięści

Unieruchomienie kończyny dolnej
W przypadku unieruchomienia nogi w gipsie lub szynie gipsowej całą kończynę należy trzymać powyżej poziomu. Kostka musi być położona wyżej niż kolano a kolano wyżej niż miednica. Siedząc na krześle nogę powinno się trzymać na poduszce , która znajduje się na krześle stojącym naprzeciwko. Podczas snu nogę należy położyć na poduszkach umieszczonych pod materacem w nogach. Tak jak w przypadku kończyny górnej nie należy malować paznokci , ponieważ uniemożliwia to kontrolę ukrwienia. Na zlecenie lekarza należy przyjmować leki p/obrzękowe. Nie należy moczyć gipsu. Chodzenie w opatrunku gipsowym powinno odbywać się wyłącznie przy pomocy kul łokciowych, aby gips nie uległ zniszczeniu lub złamaniu. Do momentu zdjęcia gipsu należy wykonywać także ćwiczenia kończyny unieruchomionej (w porozumieniu z lekarzem).

• napinanie mięśni poprzez podnoszenie nogi
• poruszanie biodrami i palcami nóg

ZNIECZULENIE PODPAJĘCZYNÓWKOWE

Polega na podaniu leku miejscowo znieczulającego do przestrzeni podpajęczynówkowej znajdującej się w środku kręgosłupa (wokół rdzenia kręgowego i włókien nerwowych). Lek wnika do włókien nerwowych i doprowadza do czasowego znieczulenia w obrębie dolnej części brzucha, miednicy i kończyn dolnych.
Zalety

1. Duże bezpieczeństwo i szybki początek znieczulenia
2. Działa dłużej niż zabieg operacyjny opóźniając wystąpienie bólu pooperacyjnego
3. W czasie zabiegu możliwy jest do nawiązania kontakt słowny (pacjent może świadomie podejmować decyzje)
4. Pacjent oddycha samodzielnie co zapobiega powikłaniom ze strony układu oddechowego
5. Nie ma niebezpieczeństwa związanego z zachłyśnięciem treścią pokarmową
6. Znieczulenie prowadzi do stabilizacji układu krążenia u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym
7. Możliwość wcześniejszego spożycia pierwszego posiłku po zabiegu

Jak każde znieczulenie również znieczulenie podpajęczynówkowe może doprowadzić do wystąpienia objawów niepożądanych, takich jak:

1. Obniżenie temperatury ciała
2. Popunkcyjne bóle głowy
3. Przemijające bóle pleców w miejscu wkłucia trwające 2-3 dni
4. Trudności w oddawaniu moczu
5. Brak znieczulenia ( wówczas należy wykonać znieczulenia ogólne)

Przebieg znieczulenia:

1. Po przywiezieniu pacjenta na blok operacyjny pielęgniarka zakłada pacjentowi venflon, podłącza kroplówkę i wykonuje pomiar ciśnienia tętniczego krwi
2. Do znieczulenia pacjent może zostać ułożony w następujących pozycjach:
   • Na siedząco – przyjęcie pozycji tzw. „kociego grzbietu”
   • Na boku – kolana podciągnięte do brzucha, głowa przygięta do klatki piersiowej
3. Lekarz anestezjolog dezynfekuje miejsce wkłucia.
4. Następnie po uprzedzeniu pacjenta lekarz wprowadza igłę „do kręgosłupa” i podaje do przestrzeni podpajęczynówkowej lek znieczulający 9ból związany z wprowadzeniem igły porównywalny jest do bólu związanego z założeniem venflonu)
5. Po wykonaniu znieczulenia pacjent układany jest na plecach lub na boku
6. Po podaniu leku pacjent najczęściej natychmiast odczuwa uczucie ciepła, ciężkości lub mrowienia kończyn dolnych. Czasami zdarza się, że znieczulenie zaczyna działać dopiero po 5-10 minutach

PYTANIA I ODPOWIEDZI:

1. Czy możliwe jest uszkodzenia rdzenia kręgowego w czasie znieczulenia?
   Nie, ponieważ igła wprowadzana jest w odcinku lędźwiowym gdzie już nie ma rdzenia kręgowego
2. Czy po znieczuleniu mogą pojawić się trudności w oddaniu moczu?
   Tak, ale są to problemy przemijające. Jeżli pacjent nie może samodzielnie oddać moczu, wówczas jednorazowo zakłada się cewnik do pęcherza moczowego.
3. Czy po znieczuleniu mogą wystąpić bóle głowy?
   Tak, ale prawidłowo leczone nie są niebezpieczne. Z reguły trwają one 2-3 dni i leczone są podstawowymi lekami przeciwbólowymi. Wskazane jest wówczas spożywanie dużej ilości płynów. Obecnie stosuje się cienkie igły punkcyjne co znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo powstania dolegliwości bólowych.
4. Czy po znieczuleniu trzeba leżeć w pozycji „na plecach”?
   Nie. Dawniej uważano, że płaskie leżenie zapobiega występowaniu bólów głowy. Obecnie uważa się, że pozycja ciała nie ma wpływu na ryzyko pojawienia się popunkcyjnego bólu głowy. W szczególnych okolicznościach anestezjolog lub chirurg mogą zalecić pozostanie w pozycji leżącej przez kilka godzin.

MATERIAŁY EDUKACYJNE