Implantacja protezy ślimakowej u dorosłego pacjenta
W piątek 11 września w Klinice Otolaryngologii, Laryngologii Onkologicznej i Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy przeprowadzony został pierwszy w naszym województwie zabieg implantacji protezy ślimakowej u dorosłego pacjenta z niedosłuchem.
Implantacja ślimakowa jest jedną z najbardziej rewolucyjnych technologii medycznych opracowanych w XX wieku. Opisując to urządzenie w prosty sposób można nazwać je elektroniczną protezą słuchu zastępującą nieodwracalnie uszkodzony receptor słuchowy. Implant po raz pierwszy wprowadzony przez William House w 1963 roku jako urządzenie z jednokanałową elektrodą połączone z zewnętrznym urządzeniem – procesorem mowy - pozwolił osobom z ciężkim do głębokiego ubytku słuchu na możliwość postrzegania dźwięku. Obecne urządzenia implantu ślimakowego i procesora mowy oraz związane z nimi technologie znacznie się rozwinęły. Wprowadzono elektrody wielokanałowe, które poprawiają zdolność człowieka do słyszenia hałasu, postrzegania i doceniania muzyki a procesory mowy zostały zminiaturyzowane oraz wzbogacone w najnowsze technologie np. bezpośredniego przesyłania strumieniowego dźwięku np. ze smartfona. Implantacja ślimakowa jest powszechnie stosowana w krajach rozwiniętych, dla przykładu w Niemczech jest ponad 100 ośrodków wykonujących takie procedury z czego 10 wykonujących powyżej 80 implantacji rocznie. W Polsce liczba ośrodków jest znacznie mniejsza (3 duże ośrodki oraz kilka mniejszych). W naszym województwie brakuje takiego centrum dla osób dorosłych.
Procedura implantacji ślimakowej wymaga nie tylko doświadczonego i wyszkolonego w tej trudnej procedurze chirurga, ale również zespołu osób zajmujących się kwalifikacja pacjenta oraz późniejszą jego rehabilitacją czy programowaniem procesora. Taki zespół posiada Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy.
Implantacja ślimakowa jest jedną z najbardziej rewolucyjnych technologii medycznych opracowanych w XX wieku. Opisując to urządzenie w prosty sposób można nazwać je elektroniczną protezą słuchu zastępującą nieodwracalnie uszkodzony receptor słuchowy. Implant po raz pierwszy wprowadzony przez William House w 1963 roku jako urządzenie z jednokanałową elektrodą połączone z zewnętrznym urządzeniem – procesorem mowy - pozwolił osobom z ciężkim do głębokiego ubytku słuchu na możliwość postrzegania dźwięku. Obecne urządzenia implantu ślimakowego i procesora mowy oraz związane z nimi technologie znacznie się rozwinęły. Wprowadzono elektrody wielokanałowe, które poprawiają zdolność człowieka do słyszenia hałasu, postrzegania i doceniania muzyki a procesory mowy zostały zminiaturyzowane oraz wzbogacone w najnowsze technologie np. bezpośredniego przesyłania strumieniowego dźwięku np. ze smartfona. Implantacja ślimakowa jest powszechnie stosowana w krajach rozwiniętych, dla przykładu w Niemczech jest ponad 100 ośrodków wykonujących takie procedury z czego 10 wykonujących powyżej 80 implantacji rocznie. W Polsce liczba ośrodków jest znacznie mniejsza (3 duże ośrodki oraz kilka mniejszych). W naszym województwie brakuje takiego centrum dla osób dorosłych.
Procedura implantacji ślimakowej wymaga nie tylko doświadczonego i wyszkolonego w tej trudnej procedurze chirurga, ale również zespołu osób zajmujących się kwalifikacja pacjenta oraz późniejszą jego rehabilitacją czy programowaniem procesora. Taki zespół posiada Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy.
